Parasitando Eucaliptos: Phellinus Torulosus

Sinónimo: Fuscoporia torulosa

Os fungos lignícolas, ou parásito-lignícolas coma o protagonista deste post forman en moitas ocasións fermosísimas estampas naturais cas súas "víctimas". Así, as veces, nos atopámosos vellísimos troncos vestidos de musgo e cubertos cunha impresionante profusións de cogomelos, coma os da imaxe de arriba, que ascenden en terrazas polo tronco da árbore. Son estas situacións cogomelos que poden facer que te acordes de moitos santos se ese día deixastes a cámara na casa. Erro. Pero iso non nos aconteceu ós de Refungando, e hoxe vos traemos estas imaxes dun exemplar ben farruco de Phellinus torulosus, un parásito dos eucaliptos, entre outros, frecuente na nosa zona e que da en formar, sobre todo os exemplares vellos, belas e intrincadas composicións de formas caprichosas. Sen dúbida, o eucalipto máis fermoso (despois dos que están no seu sitio, Australia, e cheos de koalas) e aquel ben infectado polo protagonista de hoxe.

Phellinus torulosus non aparece descrito en "Cogomelos de Galicia", así que desta vez botaremos man doitro manual micolóxico galego, neste caso a "Guía Micolóxica dos Ecosistemas Galegos" de Marisa Castro, Alfredo Justo, Puri Lorenzo e Ana Soliño. Da man destes autores imos hoxe a coñecer ó noso parásito amigo da familia Hymenochaetaceae. Pincha abaixo en Ler máis...


DESCRIPCIÓN

Corpo fructífero: presentan unha gran variedade morfolóxica, sésiles (non presentan pé), pileados, triangulares en sección, vertical, formados por sombreiros xeralmente semicirculares, aplanados e grosos, ata 46 cm de ancho. Pileipelis (refírese á capa máis externa da superficie do sombreiro, neste caso, a superficie máis escura dende a marxe ata o tronco) glabra ou lixeiramente tomentosa, con estrías ou con fendas na madurez, de cor ocre ou castaña pálida, ás veces verdosa debido ó crecemento de algas e liques. A marxe é estéril de cor canela (moi característica!), obtusa e de 2 cm de ancho, apróximadamente.

Himenio: formado por tubos de cor pálida, apertados, dispostos en estratos, con paredes grosas, poros redondeados (moi pequenos), de cor parda avermellada.

Carne: fibrosa, dura e de consistencia leñosa, de cor amarelada a castaño, ata 11 cm de grosor, formada por capas que se poden observar ao cortar en vertical, xa que existe unha delgada liña negra que as separan. A carne ennegrece ao aplicarlle potasa.

Hábitat: Atópase durante todo o ano parasitando anxiospermas, entre elas eucaliptos, máis raramente sobre coníferas.

Observacións: como en moitos fungos lignícolas, a sua carne dura e correosa, da textura da madeira, deixan bastante claro o aspecto da comestibilidade, a menos que gustedes de roer paus.
Phellinus torulosus non lle fai ningún favor o seu anfitrión, é un fungo que causa a chamada podredume branca; posúe enzimas que lle permiten degradar as paredes celulares da madeira. Se vos fixades con coidado na imaxe da esquerda observaredes como este eucalipto non só estaba ben parasitado, senón que ó mesmo tempo micorrizaba con un fungo xa coñecido desta páxina Pisolithus arhizus, que neste vello eucaliptal fructificaba con profusión, pelexando polos eucaliptos con Phellinus. Deixámos que atopedes os dous carpóroros visibles a modo de pasatempo.

Bueno amigos, desexando que Phellinus torulosus se poña nese eucaliptal ata as trancas de comer madeira e medre fermoso, nos despedimos ata a próxima entrada, que últimamente temos moito que refungar! ¡Cheirámonos pronto!