Coma demonios: Cantharellus Tubaeformis

Sinónimo: Cantharellus infundibuliformis
Galego: Trompeta con pregamentos
Castelán: Rebozuelo atrompetado

Este inverno micolóxico garda ata última hora sorpresas como a que vos traemos aquí a Refungando. O excepcional do cogomelo protagonista de hoxe non é nin a súa rareza, nin a súa peligrosidade; de feito é un cogomelo comestible bastante común e coñecido, que xa puidemos ver de pasada cando falamos de Cantharellus lutescens (Cantharellus aurora, que lle chaman agora ). O que nos chamou a atención destes exemplares foi o tamano esaxerado dos especímenes: eran jrandes coma un demonio, que diría miña abuela.

Na imaxe podedes ver as medidas destes cogomelos e facervos unha idea do seu tamano, xa que a área fotografada comprende exactamente un folio en A4. Cando os divisamos entre o manto de follas, pensamos que eran un grupo ben fresquiño de tubaeformis arracimados e alá fomos cámara en man; só despois de sacar unhas foto e tentar arrancar un cogomelo e fotografalo para esta reportaxe, que nos demos conta do mostrenco que tiñamos entre mans. Unha "mico-ollada" de 360º (seguro que sabedes de que vos falo) nos fixo decatarnos que estabamos rodeados, algúns ben tapados polas abundantes follas, polo grupo de Cantharellus tubaeformis máis grandes que nos botaramos á cara nunca. I eso que pola zona se dan ben, e ben grandes. O dito, coma demonios.

Imos entón botar unha ollada á descripción deste coñecido cogomelo da familia Cantharellaceae...

DESCRIPCIÓN

Sombreiro: 2-6 cm de diámetro. Primeiro convexo e por último en forma de embudo, delgado, flexible, quebradizo e co centro perforado por un burato que cu¡omunica co oco do pé. Presenta varios matices de pardo, do amarelado ó mouro. Cutícula lisa ou algo escamuda na madurez. Marxe encurvada, fina e xeralmente ondulada. Todo o que vedes na imaxe da dereita corresponde a un único sombreiro dun exemplar. Dádevos conta do tamano polas follas de carballo!

Himenio: formado por pregamentos decorrentes moi marcados, espazados, anchos, interconectados transversalmente por pequenas nervaduras. Presentan unha coloración variable, da amarela á gris con reflexos purpúreos.

Pé: 5-9 x 0,3-1 cm. Tubular, ás veces comprimido, liso, brillante, bastante longo con relación ó sombreiro, delgado, amarelado, amarelo apardazado e ás veces agrisado. Neste caso, algúns dos cogomelos medraban co pé case horizontal ó chan ó non poder soportar ben o peso do compacto sombreiro, por eso se aprecian nas imaxes os pés algo retortos.

Carne: Delgada, escasa, flexible e lixeiramente tenaz. Abrancazada e no pé amarelada. Olor pouco apreciable, quizais algo fúnxico, sabor doce, pero tamén pouco apreciable.

Hábitat: En solos ricos en humus, de bosques de frondosas e de coníferas. Verán e inverno. Xeralmente en grupos numerosos, aínda que ás veces se ven exemplares solitarios en sitios non tan secos e frescos. Moi común en todo o Barbanza xunto co primo irmán Cantharellus lutescens. Estes exemplares estaban en concreto nun bosque de carballos e oitras frondosas, nun lugar bastante humido case que todo o ano. Está claro que o frío non afectou moito ó desenvolvemento destes especímenes.

Observacións: Bo comestible, quizais o peor dos do xénero pola súa escasa carne (non aplicable, asegúrovolo, ós exemplares da imaxe, pesados e compactos) e o seu pé fibroso. Como oitros do xénero, é fácil de deshidratar e se presta moi ben a elo polo fino da súa carne.
Poderiamos confundilo con certa facilidade con Cantharellus lutescens, de similar tamano pero máis fráxil e menos robusto, ten o himenio practicamente liso, de cor máis clara e pé máis delgado e fráxil. Ambos cogomelos teñen un tamano similar, ainda que de media Cantharellus tubaeformis tende a ser un chisco máis alto e grande. De todas formas, atopar cogomelos deste tamano non é frecuente nin moito menos. ¿Atopástedes por ahí Cantharellus tubaeformis destes tamnos? ¿Máis grandes? ¡Enviade as vosas imaxes ou comentade a xogada nesta entrada!

Xá sabede por onde andamos sempre... refungando, of course.